Kijk maar, het staat in staal geschreven. Knappe Hollander die daar nog iets aan verandert.
Was er zelf helaas niet bij maar de medestampers hebben me met wat extra foto’s weten te overtuigen van het gelijk van dit bord. De schoonheid van het gebied rondom de Heidsmühle bij Manderscheid is indrukwekkend. Ook daar moeten we binnenkort dus nog eens naar toe voor de betere wandeling.
Hoogwater door snel smeltende meters sneeuw maakte het verblijf deze keer sowieso exotisch. Allerlei kleine stroompjes en normaal spiegelgladde stuwmeren veranderden in serieuze monsters. Ook de Kleine Kyll was groot geworden en bedreigde de vakantiewoning van buurman Jan. Hier en daar werden zelfs wildwaterkanoërs omgetoverd in sjacherijnige wandelaars (dat wordt je vanzelf als je zo’n ding achter je aan moet slepen … 😛 ).
Op de terugweg kwam – sneller dan gedacht – ook de positieve uitslag van mijn mentale en ogentest… Vorige keer durfde ik eigenlijk niet over een mooie witte vliegende gigant te schrijven die ik twee keer gezien dacht te hebben. ‘Ons Peter’ zag ‘m deze keer gelukkig ook. Stilstaand in ’t veld en onmiskenbaar mooi: een zilverreiger… Wow. Voor een amateur vetbollenhanger begint de vogellijst nu toch al aardig uit te groeien.
En oh ja: De wolf is onderweg…
Alles over eifel en stamphaus vind je op
https://www.stamphaus.nl