Kijk maar, het staat in staal geschreven. Knappe Hollander die daar nog iets aan verandert.
Hoogwater door snel smeltende meters sneeuw maakte het verblijf deze keer sowieso exotisch. Allerlei kleine stroompjes en normaal spiegelgladde stuwmeren veranderden in serieuze monsters. Ook de Kleine Kyll was groot geworden en bedreigde de vakantiewoning van buurman Jan. Hier en daar werden zelfs wildwaterkanoërs omgetoverd in sjacherijnige wandelaars (dat wordt je vanzelf als je zo’n ding achter je aan moet slepen … 😛 ).
Op de terugweg kwam – sneller dan gedacht – ook de positieve uitslag van mijn mentale en ogentest… Vorige keer durfde ik eigenlijk niet over een mooie witte vliegende gigant te schrijven die ik twee keer gezien dacht te hebben. ‘Ons Peter’ zag ‘m deze keer gelukkig ook. Stilstaand in ’t veld en onmiskenbaar mooi: een zilverreiger… Wow. Voor een amateur vetbollenhanger begint de vogellijst nu toch al aardig uit te groeien.
En oh ja: De wolf is onderweg…
Alles over eifel en stamphaus vind je op
https://www.stamphaus.nl